Meet Your Lords

நிலவு பாட்டு

பிறை தேடும் இரவிலே , உயிரே
என்னை தேடி அலைகிறாய்
கதை சொல்ல அழைக்கிறேன் , உயிரே
அன்பே நீ வா...

பால் சிந்தும் பௌர்ணமியில் 

நாம் நனைவோம் பனி இரவில்..

மாலை மங்கும் நேரம் 

உன்னை பார்த்துக்கொண்டே நின்றாலும் 

போதும் என்றே தோன்றும் ... 

வானத்தில்
நீ வெண்ணிலா
ஏக்கத்தில்
நான் தேய்வதா ?
இப்போதே ...
என்னோடு...
வந்தாலென்ன ?

பாராமல் போன பௌர்ணமி எல்லாம் 

பறித்து கொடுக்கும் ஒருவன் ...

கேளாமல் போன பாடலை எல்லாம் 

திரட்டி கொடுக்கும் ஒருவன் ...

நான் தானா?..... ஐயோ நீ இல்லை ..

வான் போன்றது எனது வெளி
நான் நாளைய ஞான ஓளி
நீ கொண்டது உடல் வடிவம்
நான் கொண்டது பொருள் வடிவும்
நீ கண்டது ஒரு பிறவி
நான் காண்பது பல பிறவி

நீ இன்றி நான் இருந்தால்
நிலவும் இருட்டு
என்னோடு நீ இருந்தால்
இருட்டும் நிலவு

தாஜ்மஹால் எதுக்கு

அடி தாஜ்மஹால் எதுக்கு

இப்போ சோகத்துல இருக்கு?

புதுசா ஒரு தாஜ்மஹால் 

நீயும் கேட்டுப்புட்ட உனக்கு.

ஒன்னு இல்ல ஐநூறு 

கட்டி தரத்தான்  ஆசை.

நச்சென்ற கண்கள்  முன்னே 

பொய்கள் எப்படி பேச.

மச்சான்கிட்ட காசு இல்ல 

அஞ்சு பைசா பேலண்சில்ல

சின்ன வீடா கட்டலாம்னா 

அதுக்கும் கூட வக்கில்ல.

தாலி மட்டும் கட்டுறேன்

உசுரையும்  சேத்து கொடுக்குறேன் 

காதல் சின்னம் வேணுமுன்னா 

முத்தம் ரெண்டு வைக்கிறேன் 

நூறு வருஷம் நமக்கு 

ஆயுள் காலம் இருக்கு 

என் உசுருள்ள உனக்கு 

அடி தாஜ்மஹால் எதுக்கு!!

Land Of Love

When you love someone, all your saved-up wishes start coming out.

The moments when you have truly lived are the moments when you have done things in the spirit of love.

A loving heart is the beginning of all knowledge.

Sometimes the heart sees what is invisible to the eye.

Nothing lasts for ever. Be my nothing.

Love is a canvas furnished by nature and embroidered by imagination.

Love is sweet when it is new, but sweeter when it is true.

Birds Of Same Tree

A bird does not sing because it has an answer. It sings because it has a song.

Birds sing after a storm; why shouldn't people feel as free to delight in whatever remains to them?

Birds prove to us there is a finer, simpler state of being which we may strive to attain.

Use what talents you possess: the woods would be very silent if no birds sang there except those that sang best.

No one is free, even the birds are chained to the sky.

There's an unseen force which lets birds know when you've just washed your car

It is not only fine feathers that make fine birds.

God loved the birds and invented trees. Man loved the birds and invented cages.

விழிகளில் ஒரு வானவில்

விழிகளில் ஒரு வானவில் - சமீபத்தில் வெளிவந்த 'தெய்வத்திருமகள்' திரைப்படம் என்னுள் வரைந்த வானவில். ஆங்கிலத்தில் 'ஐ ஆம் சாம்' திரைப்படம் முன்பே பார்த்துவிட்டதால் எந்த விதமான எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் திரையரங்கம் சென்றேன்.  தெரிந்த கதையே என்றாலும் இத்திரைபடத்திற்கு  வலுவாய் துணை நின்றது விக்ரமின் நடிப்பும், பேபி சாரா வின் நடிப்பும் மட்டும் அல்ல ,  பாடல் வரிகளும் தான். இரவு நேர காட்சி என்றாலும், என் மனதில் வானவில்லாய்  பதிந்த பாடல் வரிகள்,  இங்கே தங்களின் பார்வைக்கும் ..

"உன்னை எண்ணி வாடுகிறேன் 

காற்றில் உந்தன் வாசம் மட்டும் தேடுகிறேன் 

அங்கும் இங்கும் எங்கும் உன்னை தேடுகிறேன் 

அர்த்தமில்லா வாழ்க்கை இங்கு வாழ்கிறேன் 

- வெண்ணிலவே வெண்ணிலவே "

வெண்ணிலவை தொலைத்த  வென்மேகமாகிறார்  கதாநாயகன் விக்ரம் . மனைவியின் வாசம் தன்னோடு இருப்பதற்காக அவர் உபயோகித்த  சுவெட்டரை அணிந்து கொள்கிறார். அதனால் தான் பிற்பாதியில் சென்னை வந்தும் அதே உடையுடன் காணப்படுகிறார். 'சிங்கம்' சந்தானம் இரண்டு மணி நேரம் அந்த சுவேட்டரை கலட்ட முயற்சித்தும் விக்ரம் மறுக்கிறார் .

"முன்பு ஒரு சொந்தம் வந்து 

மழை ஆனதே 

மழை நின்று போனால் என்ன 

மரம் தூவுதே "

- ஆரிரோ ஆராரிரோ 

பிரிந்த மனைவியின் துயரத்தை நிலாவின் மழழை மழையில் மறக்கிறார் விக்ரம். இதே போன்ற வரிகள் காதல் கொண்டேன் (உன்னை தோழி என்பதா) மற்றும் ராமன் தேடிய சீதை(மழை நின்ற பின்பும் தூறல் போல) பாடல் வரிகளில் வந்தாலும், இத்திறைபடத்திற்கு இந்த வரிகள் பொருத்தமாகவே அமைந்துள்ளன.

நீ வந்தாய் என் வாழ்விலே 

பூ பூத்தாய் என் வேரிலே 

நாளையே நீ போகலாம் 

என் ஞாபகம் நீ ஆகலாம் 

தேர் போன பின்னாலே 

வீதி என்னாகுமோ ?? 

செடியை பூ பூக்க வைத்தாலும் வேர்கள் மண்ணுக்குள் மறையும் (உள்ளம் கொள்ளை போகுதே) . வேர்களின் நிகழ்வுகள் கண்களுக்கு தெரிவதே இல்லை. இங்கே நாயகன் மேல் வந்த அன்பினை வேரில் பூத்த பூவாக சொல்கிறார் அனுஷ்கா. இது இயற்க்கைக்கு எதிரானதும் அல்ல... புதிதானதும் அல்ல.

நான் உனக்காக பேசினேன் 

யார் எனக்காக பேசுவார் ??

மௌனமாய் நான் பேசினேன் ...

'உன்னை நான் அறிவேன் ... என்னை அன்றி யார் அறிவார்' - குணா பாடல் வரிகள் போல் மிகவும் ஆழமான வரிகள். பிரிந்த தந்தையையும் மகளையும் சேர்ப்பதற்காக போராடுகிறார் வழக்கறிஞர் அனுஷ்கா. பேச்சுத் திறமையில் சிறந்தவர்களை கூட 'யார் எனக்காக பேசுவார்' என ஏங்க வைப்பது காதலும் அதன் வலியும் மட்டும் தான்.

நான் நேசிக்கும் கண்ணீர்..... 

இவன் நெஞ்சில்!!

என் தேரில் பூத்த பூவிது 

என் நெஞ்சில் வாசம் வீசுது 

மனம் எங்கும் மணம்.

கண்ணீரை யாரும் நேசிப்பதில்லை. அது நெஞ்சத்தில் இருந்து வீழ்வதில்லை. 

தந்தையின் அன்பிற்காக எங்கும் நாயகியால் , மகளின் அன்புக்காக உருகும் நாயகனின் சோகத்தை முழுமையாக புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. புரிந்து கொள்ளுதலில் வரும் சோகமும் சுகமே, வலிகளும் வரமே.

My First Copy Pass

நாலு வருசத்துக்கு முன்னாடி சென்னையில நடந்த என்னோட சொந்த கதை தான் இப்போ உங்களுக்கு சமர்ப்பணம். 'எவ்வளவோ பண்ணிட்டோம் இத பண்ண மாட்டோமா?' ன்னு 2007 ல நான் எம்.எஸ் சாப்ட்வேர் இன்ஜினியரிங் ல சேர்ந்தேன். ஜூலை மாசத்துல பர்ஸ்ட் செமஸ்டர் பரீட்ச்சை ஆரம்பிக்கும்ன்னு சொன்னாங்க. அந்த மோசமான பரீட்ச்சைகளிலேயே முக்கியமான பரீட்ச்சை னா அது Advanced Data Structures And Algorithm தான் . ஏன்னா அட்வான்சுடு நாலும் சரி அட்வைசு நாலும் சரி நமக்கு வேலைக்கு ஆகாது.   மாசா மாசம் நடந்த இடைத்தேர்வுகள் ல  எனக்கு 12/60 தான் இருந்தது . ஜூலை 22 அந்த பரீட்ச்சைக்காக  ஜூலை 1 ஆம் தேதி  நான் புக் வாங்குனேன். ஒரே பயம். எப்படியும் தேறாதுன்னு. ஒரே சோகம். அவசரப்பட்டு புக் வாங்கீட்டேன்னு.


இந்த பயத்துளையும் சோகத்துளையும் எனக்கு தூக்கமே வரல. இந்த எம் எஸ் பரீட்ச்சை எல்லாம் பரோட்டா சாப்புடுற போட்டி மாதிரி இருந்தா நாம முதல்ல இருந்து திரும்ப திரும்ப பண்ணீறலாம். ஆனா இந்த பரீட்ச்சையில கோட்டை விட்டா நம்ம டையமும் காசும் சேர்ந்து நஷ்டமாகும் . சேரி படிக்கலாம்ன்னு புக்க தொறந்தா 3D படத்த வெறும் கண்ணால பாக்குற மாதிரி ஒரு எப்பெக்ட். ஒரு தடவ படிச்சாலும் சரி, ஆயிரம் தடவ படிச்சாலும் சரி, தூக்கம் வராது ... தலை வலி தான் வரும். இந்த லட்ச்சனத்துல 4௦ க்கு 38 எடுத்தா தான் ஜஸ்ட் பாஸ் ஆக முடியும்ங்கற சூழ்நிலை. ஐஸ்வர்யா ராய் எப்படி நம்ம சுமார் மூஞ்சி  குமாருக்கு 'ஐ லவ் யு' சொல்லுறது சாத்தியமில்லையோ அதே மாதிரி நானும் பாஸ் ஆகுறது சாத்தியம் இல்லன்னு எனக்கு தோனுச்சு. உச்.. உச் .. உச் ...பாத்தீங்களா.... கவுளி கூட கத்துது . ஒ நீங்க பீல் பண்ணீங்களா?? தேங்க்ஸ் ங்க.

ஒரு வழியா அந்த பரீட்ச்சை  ஞாயித்து கிழமை மதியம் இரண்டு மணிக்கு ஆரம்பிச்சுது. நான் அடுத்த வருஷம் பாத்துக்கலாம்னு ஏற்கனவே முடிவு பண்ணி வச்சிட்டேன். அதனால தலை வலி மட்டும் வராம இருக்க தயாரா ஒரு ஹைதராபாத் பிரியாணி சாப்ட்டு பொறுமையா ரெண்டே கால் மணிக்கு போனேன். உள்ள நுழைஞ்ச உடனே ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி. நான் ஆன்லைன் எக்ஸாம் எழுத சிஸ்டம் இல்ல . அங்க இருந்த சூபர்வைசர் என்னைய கடைசீல உள்ள சீட் ல ஒரு பொண்ணு பின்னாடி ஒக்கார சொன்னாரு. சார் .. உங்க ஜட்சுமென்ட் ரொம்ப தப்பு ன்னு நெனச்சிக்கிட்டே நான் அங்க போய் ஒக்காந்தேன்.  லைட்டா எட்டி பாத்தா அதே எக்ஸாம் தான் அந்த பொன்னும் எழுதிக்கிட்டு இருந்தாங்க. பழம் நழுவி பால்ல விழுந்து... அது நழுவி வாயில விழுந்து... பின்னாலே பாலோ பண்ணி ரெண்டு விரல் வந்து அத தொண்டையில தள்ளி விட்ட மாதிரி அன்னைக்கு எல்லாமே எனக்கு சாதகமாவே நடந்தது .

இந்த இடத்துல தான் ஒரு முக்கியமான சத்தியத்த நான் உடைக்க வேண்டி வந்திருச்சு. எக்ஸாம் ல காப்பி அடிக்க கூடாதுங்கறது என்னோட கொள்கை. ஸ்கூல், காலேஜ் காலத்துல எல்லாம் காப்பி அடிச்சதில்லை. ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் யோசிச்சேன். நம்ம இளையதளபதி சொன்ன தங்கமான வரிகள் டக்குன்னு ஞாபகத்துக்கு வந்துச்சு... 'எக்ஸாம் எக்ஸாம் வந்தா... எஸ்கேப்பு பண்ணாத மாமா ... பேப்பர் ச்சேசோ... பிட்டு அடிச்சோ பாசப்பன்னம்மா '. அதனால அன்னைக்கு என் மூளைக்கு லீவ். அந்த பொண்ணு வேகமா எம் எஸ் வோர்டு ல டைப் பண்ணீட்டு இருந்தாங்க. கம்ப்யூட்டர் ல டைப் அடிக்கிறது எனக்கு அசால்ட்டா அல்வா சாப்பிடுரமாதிரி. முன்னாடி உள்ள மானிட்டர் ல கண்ண பிக்ஸ் பண்ணி, மனசு நிறைஞ்ச சந்தோசத்தோட, மன்னன் படத்துல ரஜினிகாந்த் 'காட்டு குயிலு மனசுக்குள்ள ' ன்னு கீபோர்ட் ல வாசிக்கிற மாதிரி டைப் பண்ணினேன் .  எதிர்பாக்காத நேரத்துல இடைவேளை விடுற மாதிரி அந்த பொண்ணு ரெண்டு மணி நேரத்துல  மூணு கேள்விக்கு மட்டும் பதில் எழுதி,  அப்லோடு பண்ணீட்டு போயிட்டாங்க.

நான் அப்படியே ஷாக் ஆகிட்டேன். கடைசி கேள்விக்கும் பதில் எழுதுனா தான் நான் பாஸ் ஆகுரதுக்கே சான்ஸ். 'வட போச்சே' ன்னு அப்செட் ஆகி உக்காந்திருக்கும் போது தான் ஆங்கிலத்திலையே முக்கியமான வார்த்தை எனக்கு ஞாபகம் வந்துச்சு... 'கான்பிடன்ஸ்'.  ஒரு மணி நேரம் ... ஒரு கேள்வி. ரெண்டுல ஒன்னு பாத்திரலாம்ன்னு நானே ட்ரை பண்ணுனேன். கரும்பு தோட்டத்துல புகுந்த கட்டெறும்பு மாதிரி அந்த பெரிய புக் ல நான் விடை தேடி அலைந்தேன்.. ஆமா .. அது ஓபன் புக் எக்ஸாம் தான்.  கடவுளுக்கு நன்றி சொல்லி... ஒரு வழியா எக்ஸாம் முடிச்சேன் . ஆனா ஜஸ்ட் பாஸ் இல்லேன்னா ஜஸ்ட் பெயில் ன்னு பரீட்ச்சை ரிசல்ட் சி-சா ஆடீட்டு இருந்துச்சு. ஒரு மாசம் அப்புறம் ரிசல்ட் வந்துச்சு... நான் ஈ கிரேடு . ஜஸ்ட் பாஸ். 

அப்புறம் என்ன? வாழ்க்கையிலே இந்த நொடி வாசனையோடு நினைவிருக்கும் ..... பூங்காற்றே பூங்காற்றே பூ போல வந்தாள் இவள்....  சாங் ப்ளீஸ் ...

மயில் போல ..

தோகை இளமயில் ஆடி வருகுது 

வானில் மழை வருமோ

பாதை கொண்ட மண்ணே அவளின் உள்ளங்காலை பார்த்தாயா 

தோகை கொண்ட மயிலே அவளின் துப்பட்டாவை பார்த்தாயா 

-கண்ணெதிரே தோன்றினாள்

மயில் போல பொண்ணு ஒன்னு 

கிளி  போல பேச்சு ஒன்னு

 நாடாளும் வண்ண மயில் காவியத்தில் நான் தலைவன் 

நாட்டில் உள்ள அடிமைகளில் ஆயிரத்தில் நான் ஒருவன் 

- ஓடும் மேகங்களே 

மயில் இறஹே மயில் இறஹே 

வருடுகிறாய் மெல்ல

 நகரு நகரு.. நகரு நகரு... நகரு நகரு டா

நான் அழுக்கி குழுக்கி மினுக்கி வரும் தங்கத்தேரு டா 

மறு உயிர் ஆனாலும் முருகன் அருளால் மயில் ஆவேன்....

நான்...

கல்லானாலும் திருச்சி இல் கல்லாவேன் :D

City Of Angels

Once upon a time....No.. No. The time factor is confusing, especially for a fantasy story. Let's put in a different way. During 1945, in the city called Gang Capital of America, there lived a man named Bastin. His father was a rich business man. They used to go fishing for pleasure. Who named this son of a rich as Bastin?  Well, it was me. Yes. It WAS me. I didn't know Baaastin's real name. So, I picked that name for him. I was a fighter dreaming to join the American Mafia of Los Angeles crime family. Shattering my dreams into thousand pieces, the son of a gun and his son caught me on net, along the port of Long Beach. Going back in time gives chronobiological problems. Like it is happening to you now, i had the same kind of confusion. One moment, i was free, in a forest lake and next moment, i was battered on my head and prisoned inside transparent glasses.

The word prison itself gives a feeling of captivity in negativity. But, what I saw was the face of positivity in adversity. Before I completely lost my senses, I saw her dredging behind a tree with her hostile little face. When I woke up, it was a moment out of time. My heart felt like floating on water with zero buoyancy and safe as deep as the river. Breaking the breathless silence, she said, 'Hey, how are you?'.

'Never better.. except my head has a surreal feel that we are working for project mayhem. So,Where are we?', I asked.

'This place is called City Of Angels and we are stuck here temporarily', she said reluctantly.

Are the angels writing gospels about IPL 2011 Champions? Are they busy singing carol songs for CSK? Huh..Where are they, belly fish? I sighed.

You are not even trying to be nice. And, I ain't a belly fish. I am a gold fish. You blind pony tail, can't you see my colors, she said with indignation.

"Well sweetie. I don't know your name. How am I supposed to call you? 'Rosemary's Baby','My Dear Lisa'?? Does any of these sound nice to you?"

She "My name is Christiana Rose and you don't have to call me."

Okay, Okay, Rose, for once, hear what I have to say. I love you. I screamed like a radio jockey.

After extensively eavesdropping my staged love scene, a group of angel fish with flecks of gray shades came like a packed crowd. They all looked the same like xerox of a xerox of a xerox. I had heard of angels all the time and believed in them. When I saw them, i just could not stop laughing. They were just tiny and skinny creatures moving like water monkeys dipped in oil coated vaxes with an odour of old woods and books. My Rose, she was as a real Angel. She didn't need to take 500 sit ups everyday to look like an Angel. She was exactly like a cup cake dipped in Vannila milk shake with golden orange tops. I felt warmth in the golden rays of sunlight generated from her lustrous body. She got a mesmerizing pale blue dot below her lower cherry lips. Only that, her monalisa smile was a mystery to me. Mystery is always a mystery. Isn't it? Without a white dress turbocharged with air, without a hanging star shining next to her, she was an Angel sitting on top of a Christmas tree decorated with colorful lights. Her gravitational induction drove everyone crazy including my boss, the bloody Bastin.


It was kind of a Triangle Love. I loved Rose. She liked Bastin. Bastin loved rose and hated me because I loved Rose.Besides, she got other friends Nortan, Pitt, Nicholos and more. I knew I had screwed my chances with my satire. I thought of winning her back by writing a fable for her and that too before Baskar wrecks the real thing, my love. I started with the title 'City of Angels'. With a tiny sonic boom, Rose came and told that she would be leaving with Bastin the next day. She asked to forget whatever I told her and left me in a permanent gloom. Plunged into depression and with an inflamed sense of rejection, I wrote, 'Thank you for, making me, feel like, I am guilty'.


Year 1998, April 10, Today. I woke up in the guest room of Angelina theatre, Los Angeles. But this time, as a man with flesh and blood. My head was taken up by the fragmentary memories of my previous birth. It was not a dream. It was like walking down the lane built with false memory walls. The pain, despair, tiredness all felt real except love that felt close to reality. The brain could not stand the stress, torture and tension. Boom. I fainted. A lemonade plum girl walked in and said, 'Hey, how are you?'

'Never better.. What happened nice lady?', I smiled.

She replied, 'We were conducting a contest for the best quote for the movie 'City Of Angels' which is releasing today. I gave you a form and you fainted. I am Christiana Rose, by the way, if you need to call me'. She left.

Two visions at a time. One in the past and one in the present. Deja Vu. And this girl, I felt like I had already loved her for over a hundred years. If I could write the best quote, I could win her heart, I hoped. I took the form in hand and started to think. I thought of buying her Star Bucks, Microsoft and a few thousand shares of Apple Inc. With a tiny sonic boom, she came into the room with another guy in yellow shirt and long hair. I could not control my mouth.

'Let me guess, this is your friend Nortan'.

She laughed. 'Nope'.

'Then.. He should be Brad Pitt? or Nicholas Cage??', I guessed with a doubt.

'This is my husband Sebastin. He owns this theatre', She broke the ice.

'Son of a rich. He got her again'. I muttered and sighed within heart. In a cold voice, I replied, 'Nice to meet you SeBaaasttin',

Losing all hopes of heart, renouncing futile memories of mind, wiping out guilty feelings of soul, make you feel free. I filled in the form and gave it back to her. 'Thank you for, making it, easy to, murder your, sweet memories...'

Moral : If it wasn't yours, it will never be yours.

Born After 98 Days

Birthdays are special. I never felt it that way, until one day, I heard her say that. 'Happy Birthday' - She was wishing her friend over the phone. There was so much happiness on her face, when she repeatedly said the word 'Happy'. I echoed the word 'Happy' three times within my heart. I didn't feel any happiness but felt some madness. Like bullets, her words went through my head. It was one of the craziest thing that happened in my life. Year 2010!! It was a year full of craziness. Almost 300 days, i was running...running for a date - to find a date - her date of birth.

Who is she? What is her name? Nothing mattered to me. When could be her birthday? That was the thought on my mind. In movies, when the hero first meets his girl, he would be either petrified for a moment or may be he will fall in love. It didn't happen to me that way. I was just enjoying that moment of craziness on the lift. There were two other people on the lift. One guy, he had a flute on his hand, singing some tea shop song. The other guy with round neck t-shirt tied upto his neck was holding a heavy book.  He was taking the book from one of his office locations to other and then to another for his so called 'just friend'. She continued to talk without bothering to notice any of us listening her.

Everyone goes crazy once in a while. It was my turn on March 3rd, 2010. Some people are good at doing crazy things and some are good at making others go crazy. And, she is the best in doing them both at the same time. I remember every minute, every second of that day. She talked about the gifts she thought of buying, about her plans for a surprise party, about mimicing her voice over the phone, etc etc. Even now, I wonder, how she managed to talk so much in the little time, in which the lift started from ground floor and reached fifth floor. May be, it was her new iPhone 3GS that drove her crazy that time.

Playing on the phone while talking, she stepped out at fifth floor. My eyes impulsively followed her. I was petrified by the momentary silence that she is gone. The guys, we looked at each other and had a quick smile. With a whiff in the air loaded with sandal scent, she came back to the lift and said 'Sorry guys, I thought it is sixth floor.'. I was overjoyed to see her again, to hear her voice and most importantly for having seen her name. It gave me a double leap of faith to find her birthday. After a few minutes, i got other details about her, like,  her native, the 9842 Aircel Tamil Nadu number she is using, possible year of graduation and of course possible year of birth. Her name looked beautiful in the simple Times New Romantic font on the email client. But, how to find her date of birth? It is not easy but not difficult too. What would I do, after finding her date of birth? I didn't have all these crazy questions on mind then.

I searched her in Orkut for a week and then for a month. I got an email from GMail team. They congratulated me as though I was the only person using Orkut and then I stopped. I saw the same iPhone girl after two months and it reminded me of my goal 2010 which is to find her DOB. I joined facebook and linkedIn with only one idea in mind, may be a crazy idea. The name combination search did not work out. Google could not find her. May be she is hiding behind some special names or name in her regional language, I thought. With some ground efforts, I found her profile on one of the social networking site. Her profile picture said 'You don't find me. I find you - Love'. 'Oh Yes Baby, I found you', I cheered myself. The heart started to jump like it had a quake and the blood stream went to head like Tsunami waves.

With such height of craziness, i even got an idea to get into her network and find her birthday. I knew, it was a bad idea. I thought for a month whether to do it or not. Finally, with lot of courage I did it and found her birthday too. Yahoo!! She was born after 98 days. What is this 98 days and from when? How did I find her birthday? If you have such questions in your mind for me, just hold on. This article is specially meant for you and to give you an important message. Repeat the following words after me. "There is no answer for craziness", and "No reasons are required to be crazy". Still don't get it huh? It's just a crazy post, I say. Good day fellas.

வாடி கருப்பட்டி

உருகி உருகி காதலிச்சும் 

ஏனோ உனக்கு புரியவில்ல 

இறுகிப்போன எனது நெஞ்சும் 

சொன்ன பேச்சு கேட்பதில்ல 

காதலிலே ஜெயிச்ச கூட்டம் 

உருப்பட்டதா செய்தி இல்ல 

உருப்படாத நாம மட்டும் 

காதலிச்சா தப்பே இல்ல 

காதல் கோவில் போகலாம் 

கல்யாண தீபம் ஏற்றலாம்

குழந்தைக்கு பள்ளிக்கூடம்  தேடலாம் 

வெள்ளி கொலுசு வாங்கலாம்

அச்சம், மடம், நாணம் 

நம் காதலுக்கு வேணாம் 

காசு, பணம், சோகம் 

நம் வாழ்க்கைக்கு வேணாம் 

மச்சுவீடும் கட்டி தாரேன் 

மதுரைக்கும் கூட்டி போறேன் 

அம்புட்டு தூரம் வேண்டாமுனா 

(வாடி.... கருப்பட்டி....)

காபி கிளப் போகலாம் :)

PS: This is not a love poem. But, it is a poem about love, written for the famous 'Karuppatti Kaappi Klub' - Dedicated to the founder Mr.Arun Priyan and Co-Founder Mr.Kumar alais Prakash

The Killer In You

Mr.Prodigy could you stop tabbing through different windows and listen for a minute. Otherwise, I will have to punch on your face with my fist and say ‘Listen’. After all, who cares for your life? I am not the tiger you see on the screen. But, I suggest you to take a close look at the eyes of the tiger. If you are at work, don’t bother about the people who keep passing by your seat. They are not the ones who is going to laugh at you. The entire world is awaiting to laugh at you. Trust me, they don’t care. Not one bit. If you are home, don’t think you are safe and have a handle on life. I can break it.

I know you are a sentimental meat with flesh and blood and with different egos. Huh.. ho..I am not here to hurt either your sentiments or ego. Come out of your negative space and try to co-operate. I am here with a purpose. Alright. I care for you. OKAY.. I care for you. Not because, you really cared for me. Not because, you cared for the tigers. I guess, you remember the messages that you forwarded to your friends "Save Tigers.. Only 1411 left... Well.. Well.. that sounds funny. But, I am not laughing. Look at you. The killer is in front of you. Who is going to save you? Don’t think about your friends. Don’t. They can save you from being murdered on Facebook. Your friends don’t have a clue about what you are going through right now. You heard me clearly, dude.

Your friends...Aah.. They are really as crazy as you are. They forwarded you in return a different message "Save our Girls.. Only 842 girls for 1000 boys. You can save tigers later". It makes terrific sense. Isn’t it? You laughed like a hell on seeing this. You enjoyed this. No offence. I am with you here. I laughed as well. Messages and jokes apart, I am not asking you to save the tigers or those objects of affection or the tamilnadu fishermen. Dhoni or Surya will take care of them. All I am asking you is to save Yourself. Do you get what i say? Now... think. How are you going to save yourself? The killer is very close to you. In fact, the killer is in you.

Don’t you think you have to be careful about your life all the time. I wonder you guys really have a heart that can cherish life every moment. All you got is a tiny pumping machine beating with a gloomed tune. It can stop anytime. You don’t need a tiger or an one side love that failed consequently to kill you. You are strong, stubborn, intelligent, highly respected. The problem is ‘you are careless’. You always run in a hurry with your eyes shut. To the point, you haven’t yet realized that your life is the greatest gift you have got in your hands. Your life is also the most precious one which you would never get again, if you choose to lose it.

Now take a breathe and look around you. Could you please stop reading this crap for a while? When I say, look around, I literally mean, you have to physically turn your head and look around. There is no tiger. There are no junk guys. Alright. You are all by yourself, safely seated on a comfortable chair. You are listening to one of your very own egos now. Okay. The killer is not the tiger. The killer is... your recklessness. Did you hear what your ego say? Your carelessness will kill you. It will kill you, when you are most needed by your friends and family. Now you are paying attention. Good. You are strong but you can be beaten. You are stubborn but your skull can be crushed. Your intelligence will be a sad joke, when your brain is scatterred on the road. Your life will be as miserable as an unappreciated sarcasm. Don’t get yourself killed on road accidents. SAVE YOU.

Will you care to wear a helmet when riding a bike? Will you wear seat belt when going on a car? Will you rush your blood to catch a running bus anymore? Will you dare to overspeed and violate traffic rules? Will you care less to lie on the arms of your loved ones than to get laid on the middle of the road because you were too mad in love and talking on the phone while crossing a busy road? Oops... if you are reading all this while on the road, on your smart phone, please Dial ‘M’. Your call will be attended by devils headed on your way.

Disclaimer: Mr.Prodigy, I am sorry. Seriously, I mean it. Your ego did not give you the respect you deserve at some places above. It is your ego, your mind, your business. I do not care, not anymore, Sir.

Letter To Sarah

We spend so much of our lives not saying the things we want to say. We imagine life as a perfect circle that can bring back our loved ones. Against our only hope, against our only belief, against our only wish, against our only prayer, life takes mysterious shapes and we lose them completely. When we realize that we are never going to have them again, we would also realize that they were the most precious gifts we have ever had.  We can only be grateful to life, for, we had found the treasure that completes the purpose of life itself.

With such gratefulness in heart, I am here, standing at the beach - Chennai Marina, where I first met love, where I first met my wife. We had been married for three years. The force of the waves, splashing on my knees, reminds me the force with which I entered into her life. Our's was not a love marriage. When we met, she asked me only one question. “Will you take care of my parents too?”. I replied “Everyday”. That peppy look in her eyes, brimmed over with tears of joy, accompanied with a smile...it was so powerful and sharp like a diamond. It penetrated through several layers of my mind, pierced through my heart and wrote in crimson red “S A R A H”. The tides after hitting the shore always take something back to the ocean. It takes me back into the ocean of love, her memories.

Sarah used to write a lot of letters before marriage. Those letters never failed to spark a flame of love in me. She would design her own greeting card for our Anniversaries. She would present her own drawings, paintings, poetry, special sweets to me on special occasions and charm me in a blink. For birthdays, she would write her own quotes and a "Happy Birthday" note decorated with artistic fonts. I had always envied her way of expressing love. But, I must accept that I had never showed her the love she deserved. Worst of it all, I had never thanked her for so many beautiful things she did. I  thought, we had more time. I always thought I had more time to love her and say sorry to her. I was miserably, completely wrong.

I have more time now, to feel wretchedly alone. The waves backing off the shore makes me feel like falling. It's more like I cannot prevent my own downfall. I balanced and managed to save the letter in my hand. I have come here to post a letter to my wife.  Where else could I post a letter to her, other than Marina? Oops..A powerful wave just hit me and took off the letter. Yay!! I know, it is Sarah. She has come in the form of divine waves. She is curious to know what I have written for her. She knows, the letter has the answer for the question she asked lately.  The answer is ........

The waves are dancing and jumping all over me. Huh.. Which scenic place on earth can make me feel her presence? Jumping over me, that's Sarah's extreme way of expressing her happiness.  When Sarah came in my dream yesterday, I could not answer her right away. The dream was so real that I saw myself in her mirroring eyes. She expressed her love through her eyes. I had to express my pain through my eyes. The pain was so intense that I almost stopped breathing. Every cell, dead and alive, they screamed at a top pitch 'Come back, Sarah'.

She waited in front of my eyes, for more than an hour, expecting an answer. I tried to tell her that I was sorry for not attending her brother's marriage, sorry for avoiding breakfast with her, sorry for forgetting her mom's birthday, sorry for everything that took her from me. But the lump in my throat only dissolved into tears. She left with the same peppy look which I saw when I first met her. That peppy look in her eyes, splintered my dream and wrote in every neuron of my central nervous system, "It's Okay. I'm here". I woke up this morning as a happy man. I wrote my reply in a letter and came here to post it.  Her question was, “Will you forget me, when I am gone?”. I know, she got her answer now.




-Firewall_Sudhan

Angadi Theru

கதைகளை பேசும் விழி அருகே 

எதை நான் பேச என்னுயிரே 

அவள் அப்படி ஒன்றும் அழகில்லை 

அவளுக்கு யாரும் நிகர் இல்லை

பசி தான் மிகப்பெரும் மிருகம் 
அதை அடக்கிட வழிகள் இன்னும் இல்லையா

கூண்டுக்குள் இருக்கும் பறவை நான்
என் கண்ணிலே...
ஒரு துண்டு வானம் நீ

உன் காதல் ஒன்றை தவிர 

என் கையில் ஏதும் இல்லை 

அதை தாண்டி ஒன்றுமே இல்லை 

உன்னுடன் வாழும் ஒவ்வொரு நொடியும் 

சக்கரை தடவிய நொடி அல்லவா 

இருளும் இல்லாமல்

ஒளியும் இல்லாமல் 

வானம் வண்ணத்தில் குளிக்கிறதே